Dün Hakkari Yüksekova’da patladı o hain, o şerefsiz, o insanı insanlığından utandıran bomba. Yola döşenmişti, Hainler, basmak için düğmeye uzaktan izliyordu. Bütün bunlardan habersizdi Nurcan Karakaya, kullandığı otomobille 11 aylık bebeği Mustafa Bedirhan’la birlikte üs bölgesinde görevli eşi Jandarma Astsubay Çavuş Serkan Karakaya’yı ziyarete geldi. Kavuştular. Serkan Astsubay, bebeğini öptü, sevdi, kokladı, bol bol sohbet ettiler. Sonra arabalarına bindirdi eşini ve bebeğini, el salladı arkalarından, “Dikkatli gidin” diye tembihledi.
Az önce gülümseyerek el salladığı eşi ve oğlunu yitiren Astsubay Serkan Karakaya’nın acısı tarifsizdi. Olayı duyan Türkiye, yüreğinin ortasına bir kor düşmüş gibi oldu. Milyonlar bildiği bütün bedduaları ederken, bu sabah oldu ve o görüntüler geldi Hakkari’den.Şehit anne ve 11 aylık yavrusu için memleketlerine uğurlama töreni düzenlenmişti. Türk Bayrağı’na sarılı iki tabut vardı askerlerin omuzlarında. Acılı ama onurlu dimdik duran baba da tabutun önündeydi. İşte o görüntüler yansıyınca ekranlara, düşünce fotoğraflar ajanslara Türkiye bir kez daha sarsıldı, çaresiz hissetti kendini, isyan etti… Olur muydu böyle bir hainlik? Minicikti Mustafa’nın bayrağa sarılı tabutçuğu! Bayrağa sarılıydı masum, sevgi dolu anneciğinin tabutu.
Selam durdu askerler, içlerine akıttılar gözyaşlarını. Öfkelerini, sıkılmış yumruklarına saklayıp toprağa verilmek üzere memleketleri Sivas’a uğurladılar şehit anne oğulu. Hiç söylemediler ama memleket duydu onların, “Bu insanlık dışı, gözü dönmüş, insanlıktan çıkmışlara elbet hesap sorulacak” diye söz verdiklerini.
Törende baba Serkan Karakaya eşi ve bebeğinin tabutunu taşıdı.
